SinaSerkani . شعر حرکت . سینا سِرکانی: November 2012

Saturday, November 03, 2012

خودنویس

" خودنویس"
سی نا سرکانی

دعوا می کنم
با دیوار
گاهی با ابر

پروانه دارد پر می زند روی عطر پریدن ها
می نشینم با دودِ سیگار
روبروی کبوتر وُ قمری وُ باد
اخم می کنم به درخت
لبخند می زنم به مداد
کیف
کتاب

این تخت هنوز خالی ست
من نیامده ام از در
می نشینم بالای سرت
نگاه می ریزم در لب هات
جوراب می شورم در چشمه
صدا می زنم دهکده بیاید نهار بخورد
این ترانه چه خوب از درد می گوید
این هم از رسیدن یک خوشه ی گندم
این از عشق
چراغ خاموش است
از درو می گوید این آواز این داد
کمی باخ گوش بدهم
عکس گربه وُ سگ در ماه
لالای پرنده و مور و خدا
عاشق زنی در این سریال شده ام
آن شب که لخت از پنجره رد شد
و چشمهاش ارغوانی و تنها
و دست هاش شکل کودکی من چاق

دست می کشم روی سر کلمه
می آیم از آمد وُرفت.

آخر تابستان. تهران 91

احوالِ من

.من و آه و خدا... به مکتوب های مقدس ... پشت کرده ایم .
پیکی از جانب چاپاری از شدن به شتاب... دفتر شعر های مرا... خط زده است .
خوابِ پریشانِ چشمهای ویرانم... دوباره به سرخِ سینه ی امشب...

جوابی از رجِ رد زده است.

تو نیستی تا از با تو بگویم... تو نیستی تا.
.
کمی دورتر از این رودخانه / آدم چقدر دل دارد دریا بزند . این اقیانوس که می گویند / کی راه می افتد ؟ . نشانی ی کوچه ی پروانه کجاست .؟ شمع آوردم
*
....

و چشمهاش که سرزمینِ اندوهِ آدمی ست

8
.
نقطه آغازِ اتفاقی ست که می افتد.
*
" 1- When you spread an anger,
a flower dies.
when an smile shine;
a bloom will fly .
...

*
آدم از طریق هنر با جهان به حرف می آید.
جهان در حد انسان به تعریفی از گریز می
رسد.
عشق تلاش شومِ آدم در تصرف کمالِ جهان است

*
هنر وحشتی از سرِ مهربانی ست... که از ترسِ دروغِ جهان ... به زیبایی پناه برده است
ا
... که شیطان را فریب دادم و خدا را از بهشت راندم .چی
*
من اتفاقی ست که بطور کاملن اتفاقی وارد اتفاق ها می شود تا از اتفاقی تازه سردربیاورد.
کلمه ها در هیچ معنا نیستند / آنان تنها برای گم کردن احوالِ حواسِ آدم آمده اند. ...
*
بی قاعده و با قاعده هردو در یک معنی اند.

در کار جهان هیچ یک از این سه در وجود نیست.
/ تا نبینی نمی بینی
*
life is a combination of lies;
and the river of the truth.

زیرا عشق حقیقت دارد و خدا فرستاده ی اوست
*
... که شیطان را فریب دادم و خدا را از بهشت راندم
*
اوست که من است
*
فردیت تنها در بازگشت به جمعیت است که در معنا می افتد
*

زیر آفتابِ قشنگ ترین جای عالم چندگاه منتظر می مانی تا از سفرِ سایه برگردم

عشق تلاشِ شُوم آدم در تصرفِ کمالِ جهان است

انسان موجودی ست متحیر و قابل اجرا . آدم حقیقتِ فریبی ست در معنا

شعر یعنی

معاصر رودها"ا" : شعر حرکت

Life is a combination of lies and the river of the truth .

Education sours :
برای جاودانگی باید تمام خودت را بدهی با این اندیشه که بعد از تو سياراتي در این هستی به کشف معمای آدم اتفاق می کنند
*
شعر حفر چاهی ست به معدنِ الماس
*

عشق افیون آدم هاست ...

*
... هنر وحشتی از سرِ مهربانی ست که از ترس دروغِ جهان به زیبایی پناه برده است
ن
..
عشق تلاش شوم آدم در تصرف کمال جهان است