حوالی ی احوالِ بوسیدن

می خواهم بروم

حوالی ی احوالِ بوسیدن

کمی قدم بزنم

خیالِ تو هم با من است

-تو نیز-

کافی ست پرده ها را از میانه بردارم

و یک قدم مانده تا آخر دنیا

اتراق کنم

*

شبِ پیش

یک کس

چونِ هستی را

با مرامِ من میان نهاده

اندکی حوصله می خواهد وُ شبی دراز

تا من

با تو میان نهمش

-

حالا می روم

حوالی ی احوالِ بوسیدن

کمی قدم بزنم

این چون و آن چرا مکن

بیا...

پستچی

از عارف پرسیدند: به آنچه می گویی کی عمل می کنی؟ گقت مگر نه خود عمل است این حرف پستچی فردا پستچی می آید یک نامه ی بی نشانی ی برگشت در صندوقِ خاطراتِ دیروزت می گذارد و می رود عشقم. .!. صدای اوراقِ خاموشِ درون پاکت را لطفا نشنیده گیر حرف های من با دلِ تو فراتر از دست نوشته های اینجایی ست

.

کولی

.

سراغ تو را

شبی از کولیان گرفتم

یکی شان گفت:ک

کسی شبیه این که تو می جویی

زمانی دور

در این حوالی

کنار آن برکه ی نیاوفر آبی

- گمان کنم که مسکن داشت -

حالا کنارِ لوحی نشسته ام

درختی آن سوتر

هنوز به جستجوی توام

*

این " کولی" از بچه های قدیم است. سال 1996 - تابستان/ مونترال

تا سالِ 96 پنج کتاب چاپ کرده ام که به هر حال من یک نویسنده ایرانی خارج از کشور بودم / حالا خارج از این سیاره هستم و خوشبختانه در وصفِ نیستن می نویسم. گاهی شعرهای بعضی آدمِ امروزِ این سیاره می خوانم.

خوشحالم که ایشان هستند و من نیستم.

هر چه می خواهم بگویم مرگ بر /

نمی دانم .

می دانم از زنده می مانم