SinaSerkani . شعر حرکت . سینا سِرکانی: خوشا مرگ

Friday, April 02, 2010

خوشا مرگ

خوشا نرسیدن... نشدن / خوشا دیوانه ای که منم . خوشا مست... خوشا هست / خوشا شیدایی که منم .خوشا سبز... خوشا زرد / خوشا شکوفه ای که منم . خوشا بند ... خوشا دام / خوشا رهایی که منم . خوشا عشق... خوشا مرگ / خوشا نوری که منم . س

No comments:

Post a Comment

احوالِ من

.من و آه و خدا... به مکتوب های مقدس ... پشت کرده ایم .
پیکی از جانب چاپاری از شدن به شتاب... دفتر شعر های مرا... خط زده است .
خوابِ پریشانِ چشمهای ویرانم... دوباره به سرخِ سینه ی امشب...

جوابی از رجِ رد زده است.

تو نیستی تا از با تو بگویم... تو نیستی تا.
.
کمی دورتر از این رودخانه / آدم چقدر دل دارد دریا بزند . این اقیانوس که می گویند / کی راه می افتد ؟ . نشانی ی کوچه ی پروانه کجاست .؟ شمع آوردم
*
....

و چشمهاش که سرزمینِ اندوهِ آدمی ست

8
.
نقطه آغازِ اتفاقی ست که می افتد.
*
" 1- When you spread an anger,
a flower dies.
when an smile shine;
a bloom will fly .
...

*
آدم از طریق هنر با جهان به حرف می آید.
جهان در حد انسان به تعریفی از گریز می
رسد.
عشق تلاش شومِ آدم در تصرف کمالِ جهان است

*
هنر وحشتی از سرِ مهربانی ست... که از ترسِ دروغِ جهان ... به زیبایی پناه برده است
ا
... که شیطان را فریب دادم و خدا را از بهشت راندم .چی
*
من اتفاقی ست که بطور کاملن اتفاقی وارد اتفاق ها می شود تا از اتفاقی تازه سردربیاورد.
کلمه ها در هیچ معنا نیستند / آنان تنها برای گم کردن احوالِ حواسِ آدم آمده اند. ...
*
بی قاعده و با قاعده هردو در یک معنی اند.

در کار جهان هیچ یک از این سه در وجود نیست.
/ تا نبینی نمی بینی
*
life is a combination of lies;
and the river of the truth.

زیرا عشق حقیقت دارد و خدا فرستاده ی اوست
*
... که شیطان را فریب دادم و خدا را از بهشت راندم
*
اوست که من است
*
فردیت تنها در بازگشت به جمعیت است که در معنا می افتد
*

زیر آفتابِ قشنگ ترین جای عالم چندگاه منتظر می مانی تا از سفرِ سایه برگردم

عشق تلاشِ شُوم آدم در تصرفِ کمالِ جهان است

انسان موجودی ست متحیر و قابل اجرا . آدم حقیقتِ فریبی ست در معنا

شعر یعنی

معاصر رودها"ا" : شعر حرکت

Life is a combination of lies and the river of the truth .

Education sours :
برای جاودانگی باید تمام خودت را بدهی با این اندیشه که بعد از تو سياراتي در این هستی به کشف معمای آدم اتفاق می کنند
*
شعر حفر چاهی ست به معدنِ الماس
*

عشق افیون آدم هاست ...

*
... هنر وحشتی از سرِ مهربانی ست که از ترس دروغِ جهان به زیبایی پناه برده است
ن
..
عشق تلاش شوم آدم در تصرف کمال جهان است