خوابِ عصرآلود

هیچ اتفاقی بلند نمی شود... میز صبحانه است و تکرارِ اشتها... و اشتباهی که هر از گاه رخ می دهد... تا به صفی از ناچار... زنی در شمال هوس های جنو.ب مردی قیام کند... فتنه ای در اوگاندا خاموش شود... ندایی در تهران سر به نیست بشود... قائله ای در تبریز از نا بیافتد... قهوه ای در پاریس سرد بشود... شامی در رم از دهان بیفتد... کودکی در هند به گرسنگی برخیزد... شاعری از طناب زندگی بالا برود. می گویی نه!.. پس ساکتی چرا... بلند شو.